អាសូរមេបា ចិញ្ចឹមរក្សា កុំឲ្យអន្តរាយ អាចយកមកផ្ញើ នឹងគ្រូបាធ្យាយ ហេតុចង់ពណ្ណរាយ ប្រយោជន៍ទាំងបី ។ មួយចង់ក្ដីច្បាប់ ឲ្យខ្លួនបានគាប់ នៅនាលោកិយ មួយចង់ប្រាជ្ញា មិនឲ្យអប្រិយ មួយចង់បារមី នាំញាតិទាំងឡាយ ។
នេះជាគោលបំណងនៃការបង្កើតវត្ត និង ការយកកូនដែលនៅជាកុមារឬយុវជន ឲ្យទៅបួស ព្រោះមានតែវត្តនិងព្រះសង្ឃទេ ដែល
១) អាចឲ្យកូនខ្លួនបានក្លាយទៅជាមនុស្សគាប់ប្រសើរក្នុងជាតិនេះ
២) ជាកន្លែងកែប្រែភាពល្ងង់ខ្លៅរបស់កូន ដែលលោកយល់ថាជារឿងអប្រិយប្រចាំជីវិត ឲ្យទៅជាអ្នកមានប្រាជ្ញា ជាអ្នកប្រាជ្ញបាន
៣) ពេលដែលកូនរៀនចេះដឹងក្នុងពុទ្ធសាសនា សង្ឃឹមឲ្យកូនបានមកដឹកនាំជីវិតរបស់ខ្លួន ញាតិមិត្ត និង សង្គម ឲ្យបានល្អ ទៅតាមធម៌ទសបារមីទាំង១០ដើម្បីបានរួចផុតទុក្ខ ចូលកាន់ព្រះនិព្វាន ។ ឬ បើលាសិក្ខាមកវិញ ក៏ក្លាយជាអ្នកដឹកនាំដែលប្រកបទៅដោយទសពិធរាជធម៌ ដែលជាធម៌សម្រាប់ដឹកនាំសង្គមឲ្យបានល្អ ។
យ៉ាងហោចណាស់ ក៏ក្នុងទស្សនៈរបស់អ្នកប្រាជ្ញរូបនេះ (ក្រមង៉ុយ) វត្ត ជាពិសេសវត្តដែលនៅតាមភូមិដាច់ស្រយ៉ាល ដែលការសិក្សារបស់រដ្ឋមិនទាន់ទៅដល់ មានសារៈសំខាន់សម្រាប់អ្នកក្រីក្រខ្មែរដោយខានមិនបាន ។
សំណើមិនឲ្យព្រះសង្ឃក្មេងបួសឬផ្សឹកព្រះសង្ឃដែលមានវ័យក្មេងចោល ជាមិច្ឆាទិដ្ឋិនិងជាមិច្ឆាសង្កប្បៈដ៏ធ្ងន់ ព្រោះជាមនោគមន៍វិជ្ជាដែលព្យាយាមបំបាត់ឱកាសរបស់អ្នកក្រីក្រ មិនឲ្យក្លាយជាមនុស្សគាប់ប្រសើរ មិនឲ្យក្លាយជាអ្នកប្រាជ្ញ និង ឱកាសជាអ្នកដឹកនាំក្នុងសង្គមខ្មែរ ។
(i) ពន្យល់ពាក្យ៖ ពាក្យប្រជាជនតូចតាច ជាពាក្យដែលព្រះបរមរតនកោដ្ឋ ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យប្រើ ។
អត្ថបទដោយ៖ លោកគ្រូធម្មបណ្ឌិត ហេង មណីចិន្ដា នាយកអង្គការពុទ្ធសាសនាដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍, ខេត្តបាត់ដំបង ។
អត្ថបទដើមចុះផ្សាយនៅគណនីហ្វេសប៊ុក Heng Monychenda (២៥ ឧសភា ២០២០) ។
លោកវិទូចុះផ្សាយព័ត៌មានអនឡាញ អំពីព្រះពុទ្ធសាសនាខ្មែរ និងព្រះពុទ្ធសាសនាអន្តរជាតិថ្មីៗ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ប្រិយមិត្តអ្នកអាន និងជាពន្លឺក្នុងការត្រិះរិះពិចារណា ក្នុងការប្រព្រឹត្តទៅ នៃព្រះពុទ្ធសាសនាក្នុងសង្គម ។
No comments:
Post a Comment